İMAN

Babnirli Mele Abdullah

6 yıl önce

İNSAN ve

İnsan yaratılış itibariyle bütün yaratıkların en kâmili en şereflisidir. Bu şerefe nail olmasının sebebi ve muharriki imandır. İmanı olmayan, konum ve şeref itibariyle diğer yaratıklardan farksızdır. Hatta kuranın tabiriyleاضل بل ھم (hayvandan da daha aşağıdır.)

Hükemanın tespitine göre imanı olmayan ateist fıtraten merhametsizdir, zalim, saldırgan ve her cihetiyle zararlıdır. Lakin ateistin merhametsizliği, inkârını, zulmünü ve saldırganlığını frenleyen dört şey var, ateist bunlarla ıslah olup zararsız hale getirilebilir: bu dört şey, Fakirlik, hastalık, yaşlılık ve ölüm.

İmanı olmayan ateist ancak bu dört nesneyle ıslah olabilir. Allah (cc) bu nesnelerden birini ve ya bir kaçını ateiste musallat eder ki gem’i tutulsun, zararı, zumlu, saldırısı ve küfrü bir nebze de olsa frenlensin.

İmanın gerekliliği hakkında Peygamber (sav)şöyle buyurur:

رأس الحكمة مخافة اللڒ Yani mutluluk, doğruluk, merhamet ve isabetin başı Allah’a imandır ve azabından korkmaktır.

Bediüzzaman imanla ilgili makalesinde şöyle der:

“İman, insanı insan eder; belki, insanı sultan eder. Öyle ise, insanın vazife-i asliyesi iman ve duadır. Küfür, insanı gayet aciz bir canavar hayvan eder.”

Tasavvuf erlerinden Cüneyt el-bağdadi, mensuplarıyla Bağdat sokaklarından geçerken bir adamın şu feryadını işitiyor:

“ ey vah, ben kışın kar saklayıp yazın satıyordum, bu yaz kar eridi benim sermayem de eridi”

Cüneyt bu kişinin feryadını işitince ortalıkta diz üstü çöküp adam gibi şöyle feryat etti:

“ey vah benim de sermayem olan ömrüm eridi, boşa gitti”

Cüneyt’i bu kadar düşündürüp tövbeye, tefekküre, istikamete sevk eden iman-i kâmildir. İman sahibi her insan Cüneyt gibi ömrünün nasıl eridiğini düşünmeli ve imana güç vermelidir.

İMAN

İNSAN ve

İmanı olmayan ateist ancak bu dört nesneyle ıslah olabilir. Allah (cc) bu nesnelerden birini ve ya bir kaçını ateiste musallat eder ki gem’i tutulsun, zararı, zumlu, saldırısı ve küfrü bir nebze de olsa frenlensin.

İmanın gerekliliği hakkında Peygamber (sav)şöyle buyurur:

Bediüzzaman imanla ilgili makalesinde şöyle der:

Tasavvuf erlerinden Cüneyt el-bağdadi, mensuplarıyla Bağdat sokaklarından geçerken bir adamın şu feryadını işitiyor:

Cüneyt bu kişinin feryadını işitince ortalıkta diz üstü çöküp adam gibi şöyle feryat etti:

“ey vah benim de sermayem olan ömrüm eridi, boşa gitti”

Cüneyt’i bu kadar düşündürüp tövbeye, tefekküre, istikamete sevk eden iman-i kâmildir. İman sahibi her insan Cüneyt gibi ömrünün nasıl eridiğini düşünmeli ve imana güç vermelidir.

Ziya paşa’nın imanla ilgili güzel bir dörtlüğü var:

(Ne irfandır veren insana yükseklik ne vicdandır.

Fazilet hissi insanlarda Allah korkusundandır.

Yüreklerden çekilse farz edilsin havf-i Yezdan’ın

Ne irfanın kalır tesiri katiyen ne vicdanın.)

Yani Yezdan’a (Allah’a) iman olmayınca salt vicdan ve salt irfan insanı ıslah edemez, kendisine de tam fayda veremez.

İman ile irfan insana güç verir.

Sendeki iman en güçlü güçtür.

Küfre bulaşırsa gaddar virüstür.

Evrenin dostu imandır imandır.

Hakka namzet ol.