Nerde eski Batman, nerde eski Batmanlılar, nerde eski devrimciler, Komünistler, dindarlar, ava adamları…
Nerde eski esnaflar, nerde eskiler, hep eskiler.
Bazen çevreyi gözlemliyoruz ve “Batman nereden nereye…” il e başlayan sözlerimiz, “eskiden insanlar böyle değildi, devrimcisi, dindarı…” ile sürüp gidiyor ve bu zamanın kötülükleri hakkında örnekleri çoğalttıkça çoğaltıyoruz.
“Nerde eski bayramlar?”la yazımıza da sohbetimize de devam ediyoruz…
Bayram; tatile gitmek değil, ziyaret etmek demekti.
Bayramda anane, babaanne demek, şeker yerine küçük yeşil elmalar demekti.
Aynı kıyafetlerle bayrama girilmezdi mesela, çünkü bayram; yeni ayakkabılar demekti evvela...
Sabah erkenden kalkılır, bayramlıklar giyilir, ailecek bayramlaşılır, sofraya oturulurdu.
Kahvaltı sofrasından kalkar kalkmaz, soluğu mahallede alırdı çocuklar...
Sokakta hazır beklerdi, parasıyla motosikletlere ve bisikletlere bindirenler, bayram salıncağı, gıcır gıcır sesi duyuldu mu, koşar sıraya girerdi çocuklar.
Seyyar salıncaktan inen çocuklar, çatapat, kızkaçıran cephanelerini toplar, sokaklarda "fiiçuuuyyyvv" sesleri yankılanırdı.
Pamuk helvacı, kağıt helvacı, baloncu, elma şekerci, macuncu beklerdi her sokağın başında...
Seyyar fotoğrafçılar gezinirdi bayram yerinde. Yepyeni bayramlıklarıyla hatıra fotoğrafı çektirirdi insanlar..
Bayramdan günler önce atılırdı tebrik kartları, postaneler dolar taşardı.
Samimiyetsiz toplu bayram mesajlarından önce, el öpmeler vardı.
Kolonyalar doldurtulurdu mahallenin kolonyacısından.
Komşuda pişen mutlaka size de düşerdi.