Değerli dostlarım toplumun şefkat ve merhamet kaynağı engelli bireylerin sorunlarına dönük çaba ve gayretlerimizi sizinle daha öncesinde de paylaştım. Özel durumdaki bu bireylerden bir evladın babası olarak bu sorunları bizzat yaşayan bir insan olarak kısa bir zaman önce yaşadığım bir olayla dikkatlerinizi tekrar konuya çekme ihtiyacı hissediyorum. Ancak bu feryadımın kendi adıma bir yardım çığlığı olarak değil de toplumun göz ardı ettiği hatta bazen varlıklarından dahi bihaber olduğu, sayıları milyonları aşan bir kesimin sesini ve sorununu tıkalı kulaklara duyurma gayreti olarak algılanmasını sizden istirham ediyorum.
Olay şöyle gelişmiştir: On yaşını geçen özel durumlu kızımın kucakta taşınması artık annesinin gücünü aştığından devletin yasal bir hak olarak sunduğu tekerlekli sandalye imkânından yararlanmak istedik. Öncelikle merkezi randevu sisteminden hastaneye randevu aldık. Ardından raporunun resmiyet kazanması için kızımla beraber ilgili alan doktorlarına göründük. İlgili heyet raporumuzu mühürlediler. Özetle devlet hastanesi kızımın tekerlekli sandalye almaya hakkı olduğunu resmileştirip medikale yönlendirdi.
İşte işin tüm ilginç yönü de burada başladı. Gittiğim birçok medikalde peşin parayla anında alınabilecek sayıda tekerlekli sandalye varken söz konusu sandalyenin raporla alınacağı belirtildiğinde çekindiklerini bazen evrakların eksikliğini bazen de farklı suni bahanelerle ürünü vermeye yanaşmadıklarını gördük. Bu konuda biraz ısrarcı olunca da medikallerden bazılarının raporla verdikleri sandalyelerin parasını ilgili kurumlardan almakta zorlandıklarına bu nedenle de vermek istemediklerine dair itiraflarını işittik.
Dostlarım! Emin olun ki mesele şahsi mesele değildir. Ben rabbime şükürler olsun ki çocuğuma kendi paramla sandalye alabilecek güçteyim. Ancak esas ilgilendiğim ve dile getirmek istediğim bu sandalyeye muhtaç olup da alacak parası olmayan kimsesiz ve güçsüzlerin çektikleri zorluklardır. Hiçbir insan tekerlekli sandalye almak istemez. Görüldüğünde bile yüreklerin burkulduğu bir ürünü engelliler de çok hevesle istemez. Ancak engelliler olarak bizler herhangi bir hayırsevere veya hayır kurumuna gitmek yerine devletimizin bize sağladığı haklarımızdan yararlanmak istiyoruz. Biz dilenci değiliz. Sosyal haklarımızın tarafımıza teslim edilmesini istiyoruz. Ve bu hakların tesliminde engel kimdir, suçlu kimdir ve sorun nerde? diye de tüm gücümüzle soruyoruz.
Dostlarım. Konuyu size açmamın nedeni beni anlayacağınıza olan inancımdır. Zira bazen anlaşılmak dahi büyük nimettir. Ancak bazen en yakın çevren dahi seni anlamıyor. Konuyu dert yandığım bir dostumun bana istersen ben sana bir tekerlekli sandalye alabilirim demesi beni çok incitmişti. Benim derdim başta da belirttiğim üzere şahsi değil tüm engellilerin derdine derman olmaktır. Bu sorunun çözülmesi elzemdir. Bu uğurda çabalarımız devam edecek ve bir gün herkesin bizi anlamasını sağlayacağız. Dertsiz ve huzurlu günlerde görüşmek dileğiyle kalın sağlıcakla…