Mısırda bir anne
Kucağında bebeği ile hepimizin vicdanına sesleniyor!
Zulme “hayır” dediği için
İdam cezası aldı
Sanki düğüne gider gibi
El sallıyor hepimize.
Siz sussanız da
Siz itiraz etmeseniz de
Siz zulme sesiz kalsanız da
Ben susmayacağım…
Sizin yerinize de haykıracağım
Bedeli ne olursa olsun!
İdam cezası beni bu kutsal yoldan çeviremeyecek
Ben utanılacak bir şey yapmadım
Bebeğime onurlu bir miras bırakıyorum
Zulmün nerede ve kime karşı işlenirse işlensin
Zulme karşı onurlu bir direniş göstereceğiz
Günlerdir bu annenin onurlu direnişini yazmak istiyordum
Ama utandım yazmak için
Hepimizin içinde bulunduğu bu sessizlik ve olup bitenlere karşı duyarsızlığımız beni bu annenin feryadını ve aslında bebeği ve ellerindeki kelepçe ile bizlere gülümsemesini nasıl olurda hala duymayız bu çığlığı dedirttiği için utandım
Çok utandım
Biz böyle değildik
Evet belki engelleme şansımız yok mısırda yaşanan bunca zulmü
Ama bir küçücük tepki bile vermemek
İnanamıyorum artık!
Tanıyamıyorum hem kendimi hem de bizleri
Bir basit açıklama bile artık bizlere zor geliyor
Alıştık galiba zulmün seslerine
Kulaklarımız ve gözlerimiz zulüm çığlıklarını duymuyor ve görmüyor artık
Oysa sadece bu fotoğraf bile bizi kendimize getirmeliydi
Bir anne
Kucağında bir bebek
Elleri kelepçeli
Ve idam cezası almış
Tek suçu zulme “hayır” dediği için
Bu kadar kolay olmamalıydı
Bizim sessizliğimiz
Bu kadar kolay olmamalıydı bunu kabul etmemiz
Evet utanıyorum bunları yazarken
Bende bir anneyim
Benimde çocuklarım var
Aslında Mısır gibi bir yerde olması değiştirmiyor zulmün adını
O bizleri
Hepimizi temsil ediyor
Vicdanın yurdu
Vicdanın vatanı
Vicdanın adı
Vicdanın dili yoktur
Kalın selametle
Diye hep bitiriyorum yazılarımı
Ama öyle bir çığlık karşısında bu suskunluğumuz devam ettikçe
Kendime de ve sizlere de
Ses verdikten sonra
Haykırdıktan sonra
Ona yalnız değilsin dedikten sonra
Kalın selametle demek istiyorum...
