Çevre, içinde yaşadığımız ortamdır. Evimiz, mahallemiz, okulumuz, şehrimiz, parklar, ormanlar, göller, denizler vs. çevreyi oluşturur.
Tüm canlılar yaşamlarını sürdürebilmeleri için temiz bir çevreye ihtiyaç duyarlar. Temiz çevre berraktır, ferahtır, güzeldir, sağlıktır. Temiz çevre temiz su, temiz besin, temiz hava demektir.
Çevre bilinci, ‘bireylerin veya toplumların çevre ile dengeli bir şekilde ilişkilerde bulunabilmesi için sahip olması gereken davranış, tutum ve düşünce şeklidir.’ diye tanımı yapılmaktadır.
Kaliteli bir yaşam, çevre bilincinin varlığıyla sağlanır. Hem bizlerin hem çocuklarımızın hem de daha sonraki nesillerin sağlıklı bir yaşam sürdürebilmesi için çevrenin temiz tutulması gerek. Fakat ne yazık ki çevre temiz tutulmuyor, bilakis kirletiliyor. Dünyada milyonlarca canlı var ve bu canlıların içinde çevreyi en çok kirleten insandır.
Çevre kirliliği, doğal yaşam alanlarının, insan eliyle doğallığının bozulmasıdır.
Birkaç yıl önce, denize girmek için bir tanıdığın tavsiyesi üzerine Mersin'in bir sahil ilçesinde, bir haftalığına bir daire kiraladık. Dairenin içi çok temizdi. Daha doğrusu bina yeni inşa edilmiş duvarlar tertemiz eşyalar yepyeniydi. Binanın etrafı kiralık daireler, apart ve pansiyonlarla çevriliydi. Bina, denize yürüme mesafesindeydi. Etrafta insan kaynıyordu. Binanın çıkışından sahile kadar hatta sahil de dahil olmak üzere her taraf çöp doluydu. Peçetelerden, plastik bardaklardan, sigara izmaritlerinden, cam kırıklarından ve de çocuk bezlerinden geçilmiyordu.
Bu çevre kirliliğiydi, evin dışında her yere çöp atabilirim zihniyetiydi. Yaşam alanlarımızı kirletmemeliyiz. Aksi takdirde bu davranış beraberinde büyük ve de farklı sorunlar getirecektir. Örneğin hava kirliliği, su kirliliği, toprak kirliliği gibi.
Kısacası dünyayı tüm canlılar için sağlıksız bir yaşam alanına dönüştürmektir çevre kirliliği.
Çevre bilinci konusunda her birey üzerine düşeni tam olarak yerine getirse sağlıklı bir yaşam idame edilir.
Günlük hayata dair bazı alışkanlıkların değiştirilmesiyle çevre kirliliğini önleyip sağlığımızı korur, refah düzeyimizin çıtasını yükseltebiliriz.
Mesela yaşam alanlarını temiz tutarak sağlığımızı koruyabiliriz. Genel aydınlatmada LED dönüşümü yaparak, gereksiz yanan ışıkları söndürerek enerji maliyetlerini azaltmış oluruz. Su kullanımında israfı önlemek için gerekli tedbirleri alarak, musluklara perlatör takarak, yeşil alan sulamasında şebeke suyu yerine kanal suyu kullanarak hem doğayı korumuş olur hem de tasarruf etmiş oluruz.
Diğer konularda olduğu gibi çevre bilincinde de eğitim şart. Sözün özü eğitim... eğitim... eğitim.
Kamu kurumlarının bu konuda bir farkındalık yaratmak için zaman zaman eğitim verdiği, seminer yahut da bir etkinlik düzenlemiş olduğunu duyuyorum.
Bu tür çalışmaların çok daha artırılması halinde daha verimli olacağına inanıyorum.
Geçenlerde Van’a gittik. Yol boyunca sağlı sollu yol kenarlarına bakıyordum. Yer yer temizdi fakat büyük çoğunluğuna çöp atılmıştı. Bu sadece Van için değil, gittiğim çoğu ilde aynı şeyleri görebiliyorum.
Van dönüşü, Siirt İli Baykan İlçesi’nin Ziyaret Beldesi’nde bulunan Hz. Veysel Karani’nin türbesine geçtik. El yüz yıkamak için lavaboya gittik. Her taraf, insana yakışmayacak bir şekilde kirletilmiş berbat bir vaziyetteydi. Oranın temizliğinde çalışan kadın, otuz beş kırk yaşlarındaydı. Hem temizlik yapıyor hem de orada bulunan bir kadına serzenişte bulunuyordu. “Buranın hali her zaman böyle. İnsan gibi kullansalar sıkıntı yok da böyle kirletince insanın çalışası gelmiyor. Vallahi mecburiyetten çalışıyorum yoksa burada çalışılmaz. Aha siz de görüyorsunuz.” deyip konuşmaya devam etti.
Hele hele böyle bir yer bu şekilde kullanılıyorsa çevre bilinci konusunda eğitime ne çok ihtiyacımızın olduğunu varın siz söyleyin kıymetli okuyucular.
Lütfen hem kendi sağlığımız için hem de gelecek nesillere yaşanabilir bir dünya bırakmak için çevreyi temiz tutalım, çevreye karşı duyarlı olalım, çevre bilincini yayalım.
18 Eylül-Dünya Temizlik Günü, çevre bilinci konusunda farkındalığın artmasına vesile olması dileğiyle kalın sağlıkla.