İNSANLARI KANDIRIYORLAR

İNSANLARI KANDIRIYORLAR

Kaç defadır yazıyoruz ama bu sefer lütfen herkes birbirini uyarsın!

İnanın bunu bizzat gören bir gazetemiz abonesinden duyduk.

Kendisi dürüst, yardımsever ve iyi bir insan…

Ama gördükleri karşısında adeta şok olmuştu.

Worldmar kavşağında ellerinde belge ve makbuzlar olan bir takım geç yaşta insanlar “kanserli hastalara yardım” adı altında para topluyorlardı.

Kendisi de hiç tereddüt etmeden makbuz karşılığında yardımını esirgememiş.

Bir süre sonra ailesi ile birlikte gittiği kafede o para toplayan gençlerin masabaşında eğlendiklerini, pahalı yiyecek ve içeceklerle adeta keyif yaptıklarını gördü.

Bir süre sonra bizi aradı ve bizde kendisine “kanser hastaları veya lösemililer için asla para toplanmıyor, zaten bu konuda Lösev’in para verilmemesi ile ilgili açıklaması var” dedik…

Kendisi hem üzüldü hem de kızdı.

El insaf…

Yaşam mücadelesi veren, ağrı ve sıkıntı içinde olan, yavaş yavaş ölüme giden hastaların adına para toplamak ve hem de sonrasında çıtır çıtır yemek…

Ne vicdani, ne insani, ne de ahlakidir.

Toplum bunlara kanmamalı.

Yardım yapacaksa yerine gidip yapmalıdır.

Artık günümüzde Valiler, Başkanlar, Kaymakamlar, hastalar, mağdurlar adına para toplanıyor ve herkes buna kanıyor.

Böyle olmaz.

Yardım yapan muhakkak yerine gidip vermelidir, aracı para istedi mi kesinlikle vermemelidir…

DİLİMİZ VARMIYOR AMA İYİ Kİ TAZİYELER VAR!

Artık insanlar birbirini sormaz olmuş.

Gidip-gelmeler kalmamış.

Akraba, aile, eş-dost ilişkileri giderek zayıfladı.

Batmanda da eğer aynı apartmanda insanlar birbirine selam vermiyorsa ve komşular birbirini tanımıyorsa durum bizce çok vahim.

İnanın kaldığımız apartmanda karşı komşu ve alt-üst komşuları bile tanımıyoruz.

Bu böyle olmamalı.

Batmanda herkes birbirini tanır, bu ayrı-gayrı durumlar çocuklarımızı da etkiler.

Eskiden cadde ve sokaklarda gezerken herkes birbirine selam verirdi.

Şimdi öyle olmuş ki, kişi kimseyle karşılaşmamak için telefonuyla uğraşıyor, ya da konuşuyormuş gibi yapıp hızla yanından geçiyor.

Sadece mecburen selamlaşma ve konuşmanın kaldığı yer bir taziyeler kaldı.

Yani bu taziyelerde olmazsa kimse kimseyi görmeyecek…

Bu diğer duruma göre daha da kötü.

Yani ölüm olmadan birbirimizi ne göreceğiz,  ne de birbirimizle konuşacağız.