KUCAĞINDA BEBEĞİ İLE İDAMA GİDEN ANNE!

Mısırda bir anne

Kucağında bebeği ile hepimizin vicdanına sesleniyor!

Zulme “hayır” dediği için

İdam cezası aldı

Sanki düğüne gider gibi

El sallıyor hepimize.

Siz sussanız da

Siz itiraz etmeseniz de

Siz zulme sesiz kalsanız da

Ben susmayacağım…

Sizin yerinize de haykıracağım

Bedeli ne olursa olsun!

İdam cezası beni bu kutsal yoldan çeviremeyecek

Ben utanılacak bir şey yapmadım

Bebeğime onurlu bir miras bırakıyorum

Zulmün nerede ve kime karşı işlenirse işlensin

Zulme karşı onurlu bir direniş göstereceğiz

Günlerdir bu annenin onurlu direnişini yazmak istiyordum

Ama utandım yazmak için

Hepimizin içinde bulunduğu bu sessizlik ve olup bitenlere karşı duyarsızlığımız beni bu annenin feryadını ve aslında bebeği ve ellerindeki kelepçe ile bizlere gülümsemesini nasıl olurda hala duymayız bu çığlığı dedirttiği için utandım

Çok utandım

Biz böyle değildik

Evet belki engelleme şansımız yok mısırda yaşanan bunca zulmü

Ama bir küçücük tepki bile vermemek

İnanamıyorum artık!

Tanıyamıyorum hem kendimi hem de bizleri

Bir basit açıklama bile artık bizlere zor geliyor

Alıştık galiba zulmün seslerine

Kulaklarımız ve gözlerimiz zulüm çığlıklarını duymuyor ve görmüyor artık

Oysa sadece bu fotoğraf bile bizi kendimize getirmeliydi

Bir anne

Kucağında bir bebek

Elleri kelepçeli

Ve idam cezası almış

Tek suçu zulme “hayır” dediği için

Bu kadar kolay olmamalıydı

Bizim sessizliğimiz

Bu kadar kolay olmamalıydı bunu kabul etmemiz

Evet utanıyorum bunları yazarken

Bende bir anneyim

Benimde çocuklarım var

Aslında Mısır gibi bir yerde olması değiştirmiyor zulmün adını

O bizleri

Hepimizi temsil ediyor

Vicdanın yurdu

Vicdanın vatanı

Vicdanın adı

Vicdanın dili yoktur

Kalın selametle

Diye hep bitiriyorum yazılarımı

Ama öyle bir çığlık karşısında bu suskunluğumuz devam ettikçe

Kendime de ve sizlere de

Ses verdikten sonra

Haykırdıktan sonra

Ona yalnız değilsin dedikten sonra

Kalın selametle demek istiyorum...