“Kürtler bağırdı” duydunuz mu?

“Ben hıçkırırken sen nasıl uyuyorsun? ‘’ diye

soruyor düşünür. Gündelik hıçkırık değil bahsettiği,

ezeli ve belki de ebedi. Tuzu kurular uyurken, içten

içe ağlaşanların yaşadığı topraklarda doğdum ben;

kendi hıçkırığından utandığı için göz pınarlarında

biriken nemli suyu içine akıtanların yurdunda, nesilden

nesle devam eden feragat mabedinde. Özverinin

libas diye giyildiği toprak sokaklarda büyüdüm,

eline çekiç alanın çarmıh kurduğu sokaklarda.

Tütün kıymak için sabırla bekleyen şu amca,

Anadolu’nun daimi çilekeşi. Taş dibeğe buğday yatıran

şu abla, az önce emzirdi memleketini. Ninem, o

cennetlik kadın, babam sanarak sarıldı bana yıllarca.

Matuh olduğundan değil, çağlardı sevgisi rahmetlinin,

kafa karışıklığı ondandı. Kabuğunu çatlatır gibi

doğmak zorundaydınız bu topraklarda. Tespih çeker

gibi cefa göğüslemenin lafı dahi edilmezdi. Ve insanı

sevmek öğretilmezdi, insanı severek doğulurdu.

Bu yüzden, her umudu kucaklamak, gelenekten

önce genetiktir burada. Affedici olmak ise, çamura

değnek saplamak kadar eğlencelidir. Burası öyle bir

diyardır ki, bir adım atana üç adım gitmek, büyük

baba masalı kadar kıymetlidir. El uzatanı karşılıksız

koymaz nasırlı eller. O nasırlı ellerin her bir parmağı,

çoban kavalı oluverir bir anda, zerre kadar kardeşlik

huzmesi görürse.

Şimdi dostlarım, yurttaşlarım, kardeşlerim soruyorum

sizlere; Kürt halkının en kritik dönemlerde

huzura olan katkısını yadsıyabilir misiniz? Dahası bu

halkın sağduyusundan şüphe edebilir misiniz? 16

Nisan bunun ispatı değil miydi? İnanın bana, yeni

dikilmiş bir kavak fidesi kadar tazelendi Kürt kardeşlerinizin

hafızası o akşam. Yalvarırım heba etmeyin

bunu.

Ve de korkmayın bu gücenmiş halka omuz vermekten.

Göreceksiniz ki, aşınmış derilerini çıkarmaya

dünden razılar. ‘’ Saadeti milyarlarca yıldan beri

el yordamıyla arayan milyarlarca uzviyet ‘’ diyor

mütefekkir; ana rahmine düştüğünden beri kardeş

selamına özlem duyan bu halka vefayı çok görmeyin.

‘’ El eli yıkar, el döner yüzü yıkar ‘’ demiş büyüklerimiz;

arınmak için uzatın elinizi, arınmak ve

dudaklarda gül açtırmak için.

Böyle bakar insan vicdani ve ahlakı böyle yol

alabilir insan aklı ve düşüncesi böyle konuşur insan

yüreği ve dilli. Eğer kör, sağır ve dilsiz değilseniz bu

referandumda Kürtlerin yürekten haykırışını duyarsınız

ve gerçektende bu ülke için dertliyseniz eğer

Kürtlerin yüreğine dokunursunuz.

Çok şey istemiyor Kürtler, sadece siz nasıl yaşıyorsanız

öyle yaşamak istiyorlar…

Siz nasıl sesleniyorsanız çocuklarınıza öyle seslenmek

istiyorlar

Kendi dillerinde, kendi inançlarında ve kendi

umutların da yaşamak istiyor Kürtler…

Kimseye acı çektirmeden ama acıda çekmek istemiyor

artık,

“Şiddete hayır diyor” Kürtler ama “aşağılanmaya

da hayır diyor” Kürtler…

“Bizim ülkemiz” diyor tüm Türkiye’ye, “hepimizin

ülkesi” diyor Kürtler

Bu referandumda bunu en yüksek sesle bağırdı

Kürtler

Duydunuz umarım