Memleket İsterim!..

Hani der ya Cahit Sıtkı;

“Memleket isterim Ne başta dert ne gönülde hasret olsun; Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.

Memleket isterim Ne zengin fakir ne sen ben farkı olsun; Kış günü herkesin evi barkı olsun.

Memleket isterim Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun; Olursa bir şikâyet ölümden olsun”.

Evet, Bir Memleket İsterim; sakinleri birbiri ile barışık, el ele ve kardeşçe yaşasın.

… Terörün tarihin karanlıklarına gömüldüğü, ölümlerin, silahların, patlamaların olmadığı…

… Asayişi yerinde, devletin milletiyle el ele olduğu…

… Kurumlarının birbiri ile barışık ve koordinasyon içerisinde olduğu.

… İnsanları her şeyi devletten beklemeyen…

Memleket İsterim; her tarafı huzurla dolu…

… 14 Şubat’ta sevgililerin ele tutuşup yürüyebileceği sevgi sokağının olduğu,

… Koskoca bir cumhuriyet meydanı ve ortasında suyu müzikle eş zamanlı inip yükselen bir süs havuzu olan Bir Memleket İsterim!..

Memleket İsterim; “Batman xoştır ama şinayisi yoktur” dercesine yem yeşil bir memleket olsun…

… Kentin ortasında gürül gürül akan, yakamoz vurunca ışıl ışıl parlayan dereye sahip bir memleket isterim.

… İçerisinde kentin tarihi dokularını yansıtan mini eserleri olduğu.

… Her kesiminin kendi işiyle meşgul olduğu…

… Sempozyumlarla, konferanslarla, konserlerle, turistlerle, tarihiyle, güzellikleriyle anılan Bir Memleket İsterim!.…

Hani “İyi kitaplar okumak geçmiş yüzyılların en iyi insanlarıyla sohbet etmek gibidir” diyen Descartes var ya işte onun dediği o en iyi insanlarla sohbet etmek için parklarında kitap okuyabilecek alanları olan…

Herkesin hayal ettiği bir memleket istiyorum ama ütopik olmayan.

Ve öyle bir Memleket İsterim ki; her sabah güzelliklerine doğan bir güneşi olan…

Bilmiyorum Cahit Sıktı Tarancı’dan daha mı çok içerisinde bir şeylerin olduğu bir memleket istiyorum acaba?