TUHAF ZAMANLAR

Bazen adını koyamazsınız

Ya da bu mümkün değil

“Olamaz” diye iç geçirirsiniz

“İnanamıyorum” demek istersiniz

Ama

Fakat

Demek ki

Olabiliyor diyeceğimiz ve dediğimiz öyle çok

Olay

Mesele

Ve yaşananla karşılaştık ki

Artık hiç şey sürpriz gelmiyor insana

İnsan ilişkileri neredeyse tümüyle paraya ve güce dönüştüğü ender dönemlerden birini yaşıyoruz

Artık karakter

Bilgi

Deneyim

Vicdan

Değil sadece ama sadece şişik cüzdanların kıymetli olduğu bir dönem

Daha çok para kazanma hırsı

Daha çok gücü ele geçirme hevesi

İnsanları insanlıktan uzaklaştırmaya başlamış

Yoksulluğun bu toplumu nasıl bir acımasızlık içerisinde değirmen taşı gibi öğüttüğü unutulmuş gibi

Milyonlarca işsiz

Ve çaresiz insan yaşamıyor gibi davranmak

Duymamak

Görmemek

Ve konuşmamak bir ahlaka dönüşmüş

Biz bu değildik

Biz nasıl bu hale geldik

Bizim inancımız da komşusu açken kendisi tok yatan bizden değildir anlayışı yok olmuş

Yoksulu daha çok yoksullaştıran tefecilik zulmü almış başını gidiyor

En acısı da

Tefeciliğin  değerli bir meslek olarak kabul görmesidir

Hayır binlerce kez hayır

Tefecilik zulümdür

Tefecilik kandır

Tefecilik günahtır

Ama ne yazık ki sesimizi duyuracak bir mecra yok

Bu zulme son verecek bir irade yok

Ve daha çok teşvik var

Bu zalimler toplumda kıymetli insanlar olarak dolaşıyorlar

Ne acı

Bu sadece bizim bölgeye mahsus bir durum değil

Tüm Türkiye’de yaygın bir şekilde devam ediyor

Hele son ekonomik kriz ile beraber

Vampir gibi çoğalmaya başladılar

Allah sonumuzu hayır etsin inşallah

Çok umutlu muyum?

Değilim

Ama umutlu olmak istiyorum

İnancımıza güveniyorum

Bizi biz yapan vicdana güveniyorum

Dedelerimizin

Nenelerimizin

Bize öğrettiği ahlaka güveniyorum

Ve güvenmeye devam edeceğim

Aslında yerel secimi yazacaktım ve bölgemizde Akparti’ye aday başvurularının neden bu kadar az olduğunu sorgulayacaktım ama olmadı

Kanayan yara olan

Para ve güç hırsını yazmak gerektiği inancı beni bu yazıya sevk etti

Gelecek sefer

Yerel seçimlerini yazmaya çalışacağım

Kalın selametle