İsteyen istediği fiyatı uyguluyor.
5 liralık eve canı istedi diye 150 diyebiliyor.
Beton manzaralı dairesini sanki boğaz ve köprü manzaralıymış gibi 300 bine satabiliyor.
Hakkıdır, 150 bin TL’lik dairesine 300 ve hatta 500 bin diyebilir.
Herkes hür ve özgürdür ve bu nedenle satıcı haklıdır.
Bir haksız var, oda İstanbul, Mersin, İzmir ile rekabete giren satıcılara “harika, hemen kredi çeker alırım” diye alıcıdır.
Almayın kardeşim!
Biraz sabredin. “Sabrın sonu selamettir” demişler bizden iyi olanlar…
Hele bir kez onları dinleyelim.
Bakın o zaman fiyatlar nasıl düşüyor.
Kiraya 1.000 TL ister, daireye 300 Bin TL ister, arsaya 1 Trilyon ister biz “eyvallah” deriz.
Sonra gideriz bankaya, sanki bir daha geri ödeme yapmayacakmışız gibi alırız krediyi ve çalışırız bir ömür oluruz ev sahibi…
Araba fiyatları da böyle…
Geçen yıl ki otomobil 20 bin iken bugün 30 bin.
Alanda razı, satan da razı…
Bu nedenle piyasayı allak-bulak edip istediği fiyatı veren değil, alanlar haksızdır, hem de köküne kadar haksız…