Evlat acısı denilince
Fırat'da
Dicle'de dururmuş
Sonra ağlayarak akarlarmış
Evlat acısı bu
Ama Diyarbakır Annelerinin acısı bundan kat kat büyük bir acı
Evlatlarının akıbetini bilememek
Neredeler?
Yaşıyorlar mı?
Ölmüşler mi?
Bu bilmemek…
Bu bilinmez acı ile yaşamak nedir bilir misiniz?
Evladınıza ne olduğunu hiç öğrenememek
Ve yıllarca hiç haber alamamak
Kimi 3-5 yıldır
Kimi 10-15 yıldır
Kimi de daha fazla
Kız evlatlarından
Erkek evlatlarından habersiz kalmak
Kimilerinin bir fotoğrafı bile yok
Sadece isimleri var
Hele ki kış ayların da bu acı Anne yüreğinde kat kat alevleniyor
Bu soğukta ne yapıyor?
Üşüyor mu?
Aç mı?
Tok mu?
Bilememek…
Siz hiç mi kendinizi onların yerine bir saniye bile olsun koymayı düşündünüz mü?
Sadece bir saniye bile yeter
Bir kız evladınız var
17-18 yaşlarında
Eve bir saat bile gecikince kıyameti kopardığınız evladınız
Bir gün
Artık gelmemek üzere kayboluyor
Evet
Bir gün değil
Bir hafta değil
Bir ay değil
Bir yıl değil
Yıllarca gelmeyecek veya gelemeyecek bir kız evladınız olsa ne yapardınız?
Nasıl yaşardınız?
Kime sorardınız?
Ya da huzur içerisinde uyuyabilir miydiniz?
Hayır diyorsanız
Evlat acısı dağları delen bir acıdır diyorsanız
Diyarbakır Annelerini anlamanız gerekir
Onlara destek vermeniz gerekir
Aynı düşüncede olmayabilirsiniz
Ya da aynı inançta olmayabilirsiniz ama bu insani dram karşısın da
Susmamanız gerekir
Annelerin tek bir isteği var
Evlatlarını istiyorlar
Evlatlarına bir daha sarılmak istiyorlar
Evlat kokusunu almak istiyorlar
Çok şey mi istiyorlar?
Siz istemez miydiniz?
Evladınızı sağ salim görmeyi.
Ölüm haberi almadan evladınıza kavuşmayı
Ben 4 kız 2 si erkek evladı olan bir Anne olarak bu acının bitmesi için ve böyle acıların bir daha tekrar etmemesi için Diyarbakır Annelerinin yanında olduğumu acılarını paylaştığımı bilmelerini istiyorum
Yıllar evvel " bir Annenin Pkk'ye açık mektubunu" yazan bir insan olarak haykırıyorum
Evlatlarımızı bize geri verin
Evlatların yanı Anne kucağı ve sevgisidir
Eğer toplum ve sivil kuruluşlar bu Annelerimize yeteri kadar sahip çıkmış olsaydı
Şimdiye kadar yüzlerce evlat geri gelmiş olurdu
Ama ne yazık ki;
Devlet destekliyor diye ve HDP binası önün de bu eylem gerçekleşiyor diye
Yeteri kadar destek bulmadı
Aslında Barışa giden ev onurlu yol bu annelerin eylemidir
Ama kutuplaşma nedeni ile
Şimdiye kadar az sayıda evlat annelerine kavuşabildi
Umuyor ve diliyorum
Toplum bu annelerimizin sesini daha fazla duyar
Ve sahip çıkar
Allah kimseye evlat acısı yaşatmasın
Kalın selametle