Evlat acısı denilince Fırat'da Dicle'de dururmuş Sonra ağlayarak akarlarmış Evlat acısı bu Ama Diyarbakır Annelerinin acısı bundan kat kat büyük bir acı Evlatlarının akıbetini bilememek Neredeler? Yaşıyorlar mı? Ölmüşler mi? Bu bilmemek… Bu bilinmez acı ile yaşamak nedir bilir misiniz? Evladınıza ne olduğunu hiç öğrenememek Ve yıllarca hiç haber alamamak Kimi 3-5 yıldır Kimi 10-15 yıldır Kimi de daha fazla Kız evlatlarından Erkek evlatlarından habersiz kalmak Kimilerinin bir fotoğrafı bile yok Sadece isimleri var Hele ki kış ayların da bu acı Anne yüreğinde kat kat alevleniyor Bu soğukta ne yapıyor? Üşüyor mu? Aç mı? Tok mu? Bilememek… Siz hiç mi kendinizi onların yerine bir saniye bile olsun koymayı düşündünüz mü? Sadece bir saniye bile yeter Bir kız evladınız var 17-18 yaşlarında Eve bir saat bile gecikince kıyameti kopardığınız evladınız Bir gün Artık gelmemek üzere kayboluyor Evet Bir gün değil Bir hafta değil Bir ay değil Bir yıl değil Yıllarca gelmeyecek veya gelemeyecek bir kız evladınız olsa ne yapardınız? Nasıl yaşardınız? Kime sorardınız? Ya da huzur içerisinde uyuyabilir miydiniz? Hayır diyorsanız Evlat acısı dağları delen bir acıdır diyorsanız Diyarbakır Annelerini anlamanız gerekir Onlara destek vermeniz gerekir Aynı düşüncede olmayabilirsiniz Ya da aynı inançta olmayabilirsiniz ama bu insani dram karşısın da Susmamanız gerekir Annelerin tek bir isteği var Evlatlarını istiyorlar Evlatlarına bir daha sarılmak istiyorlar Evlat kokusunu almak istiyorlar Çok şey mi istiyorlar? Siz istemez miydiniz? Evladınızı sağ salim görmeyi. Ölüm haberi almadan evladınıza kavuşmayı Ben 4 kız 2 si erkek evladı olan bir Anne olarak bu acının bitmesi için ve böyle acıların bir daha tekrar etmemesi için Diyarbakır Annelerinin yanında olduğumu acılarını paylaştığımı bilmelerini istiyorum Yıllar evvel " bir Annenin Pkk'ye açık mektubunu" yazan bir insan olarak haykırıyorum Evlatlarımızı bize geri verin Evlatların yanı Anne kucağı ve sevgisidir Eğer toplum ve sivil kuruluşlar bu Annelerimize yeteri kadar sahip çıkmış olsaydı Şimdiye kadar yüzlerce evlat geri gelmiş olurdu Ama ne yazık ki; Devlet destekliyor diye ve HDP binası önün de bu eylem gerçekleşiyor diye Yeteri kadar destek bulmadı Aslında Barışa giden ev onurlu yol bu annelerin eylemidir Ama kutuplaşma nedeni ile Şimdiye kadar az sayıda evlat annelerine kavuşabildi Umuyor ve diliyorum Toplum bu annelerimizin sesini daha fazla duyar Ve sahip çıkar Allah kimseye evlat acısı yaşatmasın Kalın selametle
