Yorgundum bir an önce eve varmak istiyordum.
Bu yüzden hızlı adımlarla yürüyordum, hemen ileride iki küçük kızın bana baktıklarını fark ettim.
Yanlarına yaklaşmıştım, beni durdurup ‘’abla bileklik ister misin?’’ dediler.
Bu bileklikler bizim de eskiden lastiklerle yaptığımız bilekliklerdi.
Pembe ,mor, mavi ve birkaç renk daha vardı.
Onlara gülümseyip geçtim.
Bir iki adım attıktan sonra geri dönüp bir tane satın aldım, yüzlerinde ki o mutluluğu ve özgüveni fark etmemek mümkün değildi.
Bir nevi kendileriyle gurur duyup başardık der gibiydiler. Evet satın aldım çünkü kendilerini özgüvenli hissedip girişimci olacaklardı belki…
Bir işe başlarken ya da yeni bir şey keşfederken bunu korkmadan yapabilecekler.
Daha önce başardıklarını hatırlayıp tekrardan başarılı olmak için çabalayacaklar.
Peki ya satın almadığımı varsayalım!
O zaman da başarısız ve yeterli olmadıklarını düşünüp bir daha böyle bir girişimde bulunmayacaklardı.
Beceriksiz olduklarına inanıp hem hevesleri kırılmış olacaktı hem de yaptıkları şeyi yarım bırakacaklardı ve bu en basit örneklerden sadece bir tanesi.
Mesela neden bir işi yapmak için bize fırsatlar sunulmuyor?
“Kim bize fırsat sunmuyor?” dediğinizi duyar gibiyim.
Neden bir mağaza sahibi deneyimsiz olduğumuz için iş vermeyip bizi reddediyor?
Deneyimli olmak için bize şans vermeleri gerekmez mi?
Ya da aklımızdaki bir şeyi gerçekleştirmek istediğimizde neden bize fırsatlar sunulmuyor?
Neden yaptığımız şey için sadece onaylanıp takdir ediliyoruz?
Yaptığımız şeyin devamını getirmek için takdir edilmek yeterli mi sizce?
Demek istediğim şu:
Neden gençlere ve ihtiyacı olana fırsatlar sunulmuyor?
Uğraşları ve yetenekleri görmezden gelince nasıl rahat uyuyorlar anlamış değilim.
Aslında atladığım bir şey var: Bencil olmaları.
Evet bencil insan bir başkasının parlamasını , başarılı olmasını ve rahatının bozulmasını istemez. Bildikleri tek cümle “babamın oğlu/kızı mı uğraşayım…”
Yani yakınlık derecesi bu olmadığı sürece uğraşmaları pek mümkün olmuyor. Bencilliğin ve körlüğün verebileceği zararları bilemem ama yardımseverliğin ve geniş düşüncenin sonunda birçok yerden bu iyimserliğin karşılığını alıyorsunuz.
Düşünceli davranıp başkalarını da düşünmek zorundayız.
Eğer bir kişi bencilliği düşünüp tadarsa birçok kişiyi de bencil yapmış olur.
Her zaman belirttiğim gibi düşünceler bulaşıcıdır.
Düşüncen geliştikçe sen de gelişirsin.
Sen geliştikçe çevrendeki bireyler gelişir.
Bireyler geliştikçe dünya gelişip mükemmel bir sistem oluşur.
Ha bu arada seçtiğim bileklik pembeydi.
