Batman Petrolspor uzun yıllar sonra ilk kez lige böylesine güzel bir giriş yaptı. 7 hafta sonunda 5 galibiyet ve 2 beraberlikle 17 puan toplayarak, lider ensesinde nefesini hissettirmeye devam ediyor.
Önceki gün de Batman’da alınan Karaman Belediyespor galibiyetiyle birlikte kenti adeta bir bayram havası sardı. Tablo o kadar güzel ki, belki de anlatmak için kelimeler kifayetsiz kalacak.
Ancak ben hepsinin dışında, hepimizin gördüğü, canımızı sıkan ama henüz faturası kesilmeyen durumu yazmak geçtim klavyenin başına…
Oynadığımız 7 maça baktığımızda 4. haftadaki Başkent Gözgözler’e karşı aldığımız 2-0’lık galibiyet dışındaki tüm maçlarda sadece 1 gol atabilmişiz.
4 karşılaşma Petrolspor 1-0’lık galibiyetleri, 2 müsabakada 1-1’lik eşitlikle tamamlanmış. Geriden gelerek beraberliği yakaladığımız tek maç ise, ilk haftadaki Bursa Yıldırımspor karşılaşması…
7 karşılaşmada 8 atmış ve sadece 2 gol yemişiz. Kaleci, savunma ve hatta defansif orta saha konusunda belki de ligde üstümüze takım yoktur ve bunu takım halinde de yapmaya çalıştığımız bir gerçek. Maç kazanıyoruz, liderliğe oynuyoruz, kaleciden başlayıp orta sahaya kadar görevimizi eksik yapıyoruz. Peki sorun ne diye soracak olursak; sorun, gol yemediğimiz gibi, gol atamadığımız veya 1’den fazla atma isteğimizin olmaması.
Bana göre 3. liglerde yorum veya eleştirilerin en az 5. haftadan itibaren yapılması gerekiyor. Çünkü, futbolcuları izleme ve yapabileceklerini anlamamız konusunda tıpkı takım uyumu gibi buna ihtiyacımız. Bu nedenle bende son iki maçı baz alıyorum. Geçtiğimiz hafta deplasmanda oynadığımız Osmaniyespor ve önceki gün sahamızda oynadığımız Karaman Belediyespor karşılaşması. İkisinden de 1-0’lık galibiyetlerle sahadan ayrıldık.
Ancak ikisine de bakacak olursak, Osmaniyespor karşısında ilk devrede net bir şekilde söyleyebiliriz ki rakip kaleciyi göremedik, topu hiçbir şekilde üçüncü bölgeye taşıyamadık. İkinci devrede ise kornerden bulduğumuz golle, galibiyete uzandı. Öne geçtikten sonra kalemize yüklenen Osmaniyespor’un açıklarından da zaman zaman faydalanmaya çalıştık.
Karaman Belediyespor karşısında ise saha ve seyirci avantajını kullanarak oyuna hızlı başladık ve 32. dakikadaki şans golüyle öne geçmeyi başardı. İkinci devrede de oyunu tamamen kendi yarı sahamızda kabul ettik, gol atamadık değil kesinlikle gol atmaya niyetimiz dahi olmadı ve çok şükür kazası-belasız atlattık.
Çok önemli iki sorunumuz var; birincisi takımda 10 numaramız eksik, 10 numaralı futbolcumuz Hasan Çavdar ilk maçlardan bekleneni veremedi ve kızağa çekildi. İkincisi ise yukarıda belirttiğimiz gibi, takımı öne geçiren golü bulduktan sonra skorun üstüne yatmamız ve ilk 7 haftada bu anlayışımız gayet başarılı oldu. Tabi her zaman olacağı anlamına gelmiyor.
Örneğin önceki günkü maçın son dakikasında Karaman Beledispor’un geliştirdiği atakta golü yemememiz büyük şans ama şansın da bir limiti var. Bu limitin dolmasını beklemeden Teknik Direktör Zafer Hızarcı’nın çözüm üretmesi gerekiyor, aksi takdirde yukarıda belirttiğim skorlar önüne çıkacak olan ilk eleştiri olur.
Çok iyi savunma yapıyoruz, topla pas trafiği alışkanlığını da yavaş yavaş kazanarak zaman zaman çok iyi ataklar çıkarıyoruz. Ancak araya top atacak, adam eksiltecek ve gerektiğinde “ben buradayım” diyerek skoru değiştirebilecek bir 10 numaramız yok. İşler kötü gittiğinde savunma mantığından kurtulacak ve oyunu ileride kurmayı hedefleyecek bir yapımız yok.
Ümit ediyoruz ki ilk başta zorlu Kelkit Belediyespor deplasmanından istediğimiz sonuçla döner ve ardından hepimizin bildiği bu sorunlarımıza en kısa sürede çözüm buluruz. Mutluluğumuz gerçekleri görmemize mevcut durumda engel olsa da, çekirgenin ömrü gittikçe azalıyor…