Bir savaştır almış başını gidiyor.
Dünyanın hemen her köşesinden her an ölüm haberleri, insanların anavatanlarından, ata yurtlarından, doğup büyüdükleri memleketlerinden, köyünden göçe zorlanan hayat haberlerini alır olduk…
Bir bakarsın Suriye’den, bir bakmışsın Irak’tan, bir bakmışsın Afganistan’dan, bir bakmışsın Pakistan’dan bir bakmışsın Moro’dan, bir bakmışsın Afrika’nın herhangi bir ülkesinden, bir bakmışsın Ukrayna’dan yükselmiş patlama ve çığlık sesleri...
Ardından ise;
Soğuk bir ölüm sessizliği…
Tenler, inançlar, coğrafyalar farklı olsa da akıbet aynı; GÖÇ ve ÖLÜM!..
Toprağa düşen ten kimi zaman düştüğü yerde kalır kimi zaman gömülmek nasip olur, hayatta kalmayı başaranlar ise hayallerini geride bırakarak bavullara, valizlere sığdırdıkları umutları ile bir başka ülkeye ulaşmak için kimi karadan kimi denizden yol alır…
Yol alır dediysek bu dünyanın cennetine gitmiyor; kiminin akıbeti Aylan Kurdi’nin akıbeti oluyor, kiminin Mısırlı Rabia’nın, kiminin Filistinli Fatıma’nın, kiminin ise 3 yaşındaki Ukraynalı Mihaylo’nun akıbeti oluyor.
Kader aynı ya açlıktan, ya susuzluktan, ya soğuktan…
Sonuç; soğuk bir ÖLÜM!..
Bu yolda insan ait olduğu yeri bulunca fırtına diniyor, savaş bitiyor ve bir bahar başlıyor…
Kiminin baharı soğuk toprağın altında, kiminin baharı ise ulaşmak için gittiği yolun sonunda başlıyor.
Hayalleri geride bırakarak umutları bavullara sığdıran ise bu dünyada hesabı olanların hayalleri.
Ama bilmezler ki, Allah’ın da bir hesabının olduğunu.
Hayatları söndürenlerin, umutları yarıda bırakanların da hayatları umutları sönecek günler yakındır.
Güneşin güzelliklere doğacağı günler yakındır elbet.