Batman sanayisinde ara eleman problemi ciddi bir sorun olarak karşımıza çıkıyor. Sanayi ustalarıyla yaptığımız görüşmelere göre, sanayide çırak, kalfa ve ara usta bulmak neredeyse imkansız hale gelmiş durumda. Aileler çocuklarını sanayiden uzak tutuyor ve bu nedenle yetiştirecek çırak ya da yardım edecek kalfa bulmak oldukça zor.
Bu durumun bir sonucu olarak, birçok esnaf dükkanını kapatmak zorunda kalıyor. Özellikle Suriyeli ailelerin sanayiye katılımı olmasa, sektör neredeyse durma noktasına gelecek. Şu anda sanayide birçok Suriyeli usta, kalfa ve çırak bulunuyor. Ancak, çevremizde sanayiye meraklı ve yetenekli 12-18 yaş arası gençler olsa da, son çıkarılan yasalar neticesinde 18 yaş altındaki çocukların çalışması kısıtlandı. Bu nedenle, çalışmak isteyen çocukları yetiştirmek mümkün olmuyor.
Bir ustanın veya kalfanın çekirdekten yetişmediği sürece, ne kadar okul okursa okusun veya eğitim alırsa alsın, sanayide yetişmediği takdirde bu mesleği benimsemesi ve başarılı olması zor oluyor. Sanayiciliğin kendine özgü bir yaşam tarzı ve yetiştirme yöntemi var. Sanayide usta-çırak-kalfa ilişkisi çok farklıdır. Usta, baba rolündedir ve sadece teknik bilgi değil, aynı zamanda sanayi kültürünü de çıraklarına ve kalfalarına aşılar. Usta, sadece işte değil, işin dışında da çıraklarına ve kalfalarına yardım eder, yol gösterir. Vakti geldiğinde dükkanını onlara devreder veya yeni bir dükkan açmaları için yardımcı olur.
Çıraklık, esnaflık dünyasına ilk adımı atmak demektir. Bir çırak, aynı zamanda bir esnaftır; bir kalfa da öyledir ve usta, bu zincirin en üst basamağındadır. Şu anki çırak, kalfa ve usta maaşları oldukça makul seviyelerdedir. Birçok kalfa ve usta, asgari ücretin üzerinde maaşlar alır ve gösterdikleri performansa göre kazançlarını artırabilirler.
Bu bağlamda, sanayi ustalarımız ve esnaflarımız haklı. Yasaların bu konuda biraz daha esnetilmesi gerektiğini düşünüyoruz. Herkesin akademik derslerde başarılı olmasını bekleyemeyiz; bize zanaatkarlar da lazım. Gençlerimizi sanayide meslek sahibi olabilmeleri için desteklemeliyiz ve onlara iş ve meslek sahibi olma fırsatı tanımalıyız.
Sonuç olarak, arabası olan herkes bilir ki bir ustaya gidildiğinde verilen ücret azımsanacak bir miktar değildir. Toplumumuzun hem bilim adamlarına hem de zanaatkarlara ihtiyacı var. Hükümetin bu konuda esneklik göstermesi gerektiğini ve bizlerin de sanayiye eleman temin etme konusunda daha aktif rol almamız gerektiğini vurgulayarak sözlerime son veriyorum. Hoşça kalın.