Kişinin uğradığı herhangi bir haksızlık, kırgınlık ya kızgınlık sonrası karşısındaki bireyi affetmesi pek kolay bir durum değildir doğrusu. İfade edilemeyen ya da baş edilemeyen bu olumsuz duygular ve düşünceler kişide gitgide derinleşir ve durumu daha da işin içenden çıkılamaz bir hale getirebilir.
Sürekli öfkeli ve depresif olmak kişinin hem ruh sağlığına zarar verirken hem de beden sağlığı açısından oldukça zararlıdır. Bireyin iç dünyasında biriken hırs, öfke ya da diğer olumsuz duygu ve düşünceler üst üste gelir, yay gibi gerilir ve hiç olmadık bir anda, hiç olmayacak bir ortamda ortaya dökülüverir. Bu durum kişiyi daha zor durumda bırakırken, birey duygularını ve düşüncelerini sağlıklı biçimde tam manasıyla ifade edemediği için duygusal bir rahatlama da yaşayamayacaktır.
Bununla birlikte sağlıklı biçimde ifade edilemeyen her söz, iletilemeyen her his insan bedeni için bir yüktür. Birey bu olumsuz duygu ve düşünceleri içine atar, atar, atar… Öyle bir an gelir ki kişi artık otokontrolünü sağlayamaz hale gelir. Zihin bunları bastırmaya çalışsa da insan bedeni yolunda gitmeyen bir şeylerin farkındadır ve bunlar kişide baş ağrıları, kas ağrıları, karın ağrıları ve migren gibi psikosomatik belirtilerle kendisini gösterecektir.
Coşkulu ve anlamlı bir hayat için affetmek çok önemli bir yere sahiptir. Affetmek her insanın sahip olabileceği bir meziyet değildir. Affetmek; kişiyi aşağı çeken yüklerinden kurtulması, yüreğindeki sıkışmalarını sonlandırması, kaygılı ve gergin olan yaşantısını normale çevirme arzusudur. Bu erdem kişinin acizliğinin ya da zayıflığının göstergesi değildir kesinlikle. Aksine özgürlüğüne düşkün bir insanın fazla yüklerinden kurtulma gayretidir.
Kişinin pişmanlıkları, hataları ve keşkeleriyle yüzleşip aynı zamanda kendisini de affetmesi bireyin daha dengede ve sağlıklı bir hayat sürmesine zemin hazırlayacaktır. Çünkü bireyin iç dengesinin güçlü olması yaşama sevincini artırdığı gibi ve psikolojik sağlamlığını da elbette artıracaktır. Bu sayede bireyin olgunlaşma seviyesi arttıkça, kişinin iç özgürlüğünü ve huzuru yakaladıkça dünyayı ve sosyal ilişkileri daha geniş pencereden bakabilme kabiliyeti de artacaktır.
Affetmek zihne ağır gelen düşünce yoğunluğundan, kalbi sıkıştıran duygu atmosferinden uzaklaşmak, fazla yüklerimizden arınmaktır. Affeden kişi, kendisi ve çevresiyle barışık olmayı başarabilen kişi, hayat serüveninde duygusal manada daha az yorulurken daha yaşamdan fazla haz duyabilecektir. Bireyin bitirilmemiş işleri, yarım kalan düşleri ve kızgınlarını hayat yolunda kişiye ayak bağı olacak ve tüm hayatını etkiler duruma gelecektir. Bu kişilerin aile hayatında, iş yaşamında ya da sosyal çevresinde çoğu zaman gergin, mutsuz ve depresif olarak karşımıza çıkacaktır.